Özgecan’ı üç günde unuttuğumuz gibi; kartopu oynarken öldürülen Nuh Köklü’yü, sevgilisi tarafından kafası ezilerek öldürülen Hüsne Aslan’ı şimdi hatırlamadığımız gibi, vatan sevdalısı Fırat Çakıroğlu abimizide unutacağız!

Biz unutkan bir milletiz , sokak ortasında namertçe öldürülen üç askerimiz vardı hatırladınız mı? Kan revan içinde yerde yatan üç yiğit. Hepimiz öfkeliydik, yazıyorduk, çiziyorduk ama hemen unutuyorduk. Yeter ki gündem değişsin. Hafızamız biraz zayıf, bunun yanında kulaklarımız da çok sağlam sayılmaz. Sağırlık var biraz bizim insanımızda.

Sokak ortasında  kocası tarafından bıçaklanan bir kadın vardı. Avaz avaz çığlıklarını, koskoca sokakta sadece bir adam duydu. Yukarıdan atılan bir kovayı, eli bıçaklı adama karşı kendine siper ederek kanlar içindeki kadını kurtardı. Ama biz şimdi bıçaklanan kadınamı üzülelim, yoksa onu kurtaran cesur adama  övgüler  mi yağdıralım derken onuda unutuverdik .  Yalnız hafızalarımız ne kadar zayıf olursa olsun yaşanan her durum bir şeyler bırakıyor yüreklerimizin tamda ortasında. Benim hafızam Özgecan’ın masum bakışlarını, Nuh köklü’nün kartopu için öldürüldüğünü, Fırat’ın vatanını, bayrağını sevdiği için öldürüldüğünü saklı tutacak.

Unutmazsak ne olacak sanki, geri mi getireceğiz gidenleri demeyin! Geri gelmezler belki ama giden gençlerin annelerinin yüreğine belki bir nebze olsun su serpebiliriz, onların acılarını paylaşarak. Evet onları geri getiremeyiz ancak duyarsız kalan , vicdanı kurumuş bir çok insanın vicdanına dokunabiliriz susmayarak , yazarak. Dünya’yı değiştiremeyiz belki ama hiç değilse etrafımızdaki insanları güzelleştirebiliriz, sonra onlarda kendi etrafındakileri ve belki bu zincirde böylece uzar gider. Fazla iyimserlik değil bu. Giden canların ardından kendini avutmanın adıdır bütün bunlar.

Ben Özgecan’ımızı, Fırat abimizi ve isimlerini buraya sığdıramayacağım ,canına kıyılan diğer masumları düşünerek bunları yazarken, Türkiye Büyük Milleti’nin meclisinde , milletin meclisinde koca koca adamlar birbirlerini yiyedursun. Bizim meclisimizde bizi konuşacaklarına , bugün toprağa verdiğimiz Fırat’ın katledilmesine müsait olan Ege Üniversitesini konuşacaklarına oyuncaklarını bölüşemeyen çocuklar gibi birbirlerini yiyorlar. Kolay gelsin milletimin vekilleri, milletimin meclisinde hava kaç derece? Biz donuyoruz dışarda, millet titriyor dışarda. Soğuktan değil ya hu !

Ölümden donuyoruz,