Sabahattin, Nasılsın?

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Sabahattin nasılsın? İçindeki şeytan nasıl? Yusuf nasıl? Ah o Raif Efendi? Sükûtu, Ömer’in bir akraba ölümü karşısında duyduğu teessüre  hamleden Emine Teyze peki?

Sen nasıl güzel bir arkadaşsın Sabahattin. Ne kadar âlisin. Son zamanlarımın boş geçmediğine dair belki tek delaletsin. Kardeşle, anneyle, babayla, eşle paylaşılamayan düşüncenin en özgür halisin. Şöyle yağmurlu bir pazartesi sabahında, tüm hücrelerinde yaşamın tekdüzeliğini hissetmene sebep olan o, insanları paketleyip ait oldukları yere teslim eden ‘servise’ adımını attıktan sonra etrafındaki bütün  iyi görünümlü, tek tip, güzel düşünceli beşerlerden soyutlayarak huzuru bulduransın. Sen ayın onbeşinden de kıymetlisin, ‘aman tadımız kaçmasın.’ ortacılığından da, beyninin kıvrımlarını tenine nakşeden soğuk  bakışına ram olduğum Scofield’den de, yaşadığı evi  içinde hiç kimse yaşamıyormuş gibi muhafaza etmeyi başarı sayarken o evde gerçekten yaşamayı kaçıran çok titiz hemcinslerimden de, kaçak çaydan da,  neredeyse güzel giyinmenin verdiği o ‘tarifsiz’ histen de, tüm o kremlere rağmen yaşlanmayı pekiştirmekten başka manası olmayan gülüşmelerden de, yeri gelir Tolstoy’dan da, sabah uykusundan da, artan asabi farkındalıkları bertaraf etmek için dikkatleri başka tarafa çekmek adına  yaratılan suni gündemlerden de, taziyelerin beyhudeliğinden de, ‘hafif’ kronik hastalıklara haizlerin ‘ben de bununla sınanıyorum.’ un memnun edici garanticiliğine iltica edişlerinden de, otuz yaşımdan da, oltu taşlı yüzüğümden de, derdimin mührü aknelerimden de, uykuya dalmakta zorlandığımda saat 02:00’ yi görmüşse bir de gözlerim hakkıma girilmiş gibi hissedişimden de, ‘millet ne derler.’ ile ahlak tanımının büsbütün karıştırılmış olmasından da, ne diyordum Sabahattin, işte hepsinden kıymetlisin sen.

Hamiş: Tabii ki Kellerman. Yesinler Scofield’i .