Ben Osmanlı tahtında iken, siyonistlik davası için bir gün huzuruma beynelmilel(uluslararası) yahudi teşkilatının kurucusu Teodor Herzzel ile hahambaşı gelmişlerdi. Bunları Yıldız Sarayı’nda kabul etmiş ve maksatlarını dinlemiştim. Her ikisi yahudiler için bir yurt-vatan dileğinde idiler. Bunun için de Kudüs’ü gösteriyorlardı. Hatta utanmadan o Teodor Hertzel:

– Zatı Haşmetpenahilerine (Sultanımıza) arzederim ki, kudüs için her kaç milyon altın isterseniz, derhal takdime amadeyiz, demez mi? Kan beynime sıçramıştı.

– Terk edin burayı “Vatan para ile satılmaz”, diye bağırmıştım. İçeri giren saray adamlarınada her ikisini almalarını söylemiştim.

 “Bu meselede (Theodor Herzl) ikinci bir adım daha atmasın. Ben bir karış toprağı dahi satmam. Zira bu vatan bana ait değil, milletime aittir. Milletim bu vatanı kanlarıyla mahsûldar kılmıştır. O, bizden ayrılıp uzaklaşmadan tekrar kanlarımızla örteriz…”

İşte bundan sonra Yahudi’ler bana düşman oldular. Şimdi Selanik’te çektiklerim, Yahudi’lere yurt göstermeyişimin cezasıdır !..

Cennet mekan II. Abdülhamid Han Suriye’deki şeyhi Mahmut Ebu Şamat’a yazdığı mektupta bu konuda şunları yazıyor:

.

Ya Hû! 

Bismillahirrahmanirrahim!

Mübarek ellerini öperek ve dualarını rica ederek selam ve hürmetlerimi takdimden sonra arz ederim ki sene-i haliye şehr-i mayısın 2. Günü tarihli mektubunuz vasıl oldu.

Sıhhat ve selamette daim olduğunuzdan dolayı Allah’a hamd ve şükürler ettim…

Efendim, Evrad-ı Şazeli kıraatine ve Vazife-i Şazeliyyeye Allah’ın tevfikiyle gece ve gündüz devam ediyorum. Ve bu vazifeleri edaya muvaffak olduğumdan dolayı Allah Teala Hazretlerine hamd ederim ve davet-i kalbinize daima muhtaç olduğumu arz ederim.

Bu mukaddemeden sonra şu mühim meseleyi zat-ı reşadetpenahilerine ve zat-ı semahatpenahilerin esmalı ukulü selim sahiplerine tarihi bir emanet olarak arz ederim ki, ben Hilafet-ı İslamiyeyi hiçbir sebeple terk etmedim.

Ancak ve ancak Jön Türk ismiyle maruf ve meşhur olan İttihat cemiyetinin rüasasının tazyik ve tehdidiyle hilafet-i İslamiye’yi terke mecbur edildim.

Bu ittihatçılar arazi-i Mukaddese ve Filistin’de Yahudiler için bir vatan-ı kavmi kabul ve tasdik etmediğim için ısrarlarında devam ettiler.

Bu ısrarlarına ve tehditlerine rağmen bende katiyen bu teklifi kabul etmedim. Bilahare yüz elli milyon altun İngiliz lirası vereceklerini vaat ettiler. Bu teklifi dahi katiyen reddettim ve kendilerine şu sözle mukabelede bulundum:

-Değil yüz elli milyon İngiliz lirası dünya dolusu altın verseniz bu tekliflerinizi katiyen kabul etmem. Ben otuz seneden fazla bir müddetle Millet-i İslamiyye’ye ve Ümmet-i Muhammediyye’ye hizmet ettim.

Bütün Müslümanların ve salatin ve Hulafa-i İslamiyeden aba ve ecdadımın sahifelerini karartmam ve binaenaleyh bu tekliflerinizi mutlaka kabul etmem diye kati cevap verdikten sonra hal’imde ittifak ettiler.

Ve beni Selanik’e göndereceklerini bildirdiler. Bu son tekliflerini kabul ettim ve Allah Teala’ya hamd ettim ki ve ederim ki Devleti-Osmaniyye ve Alem-i İslam’a ebedi bir leke olacak olan tekliflerini yani Arazi-i Mukaddese ve Filistin’de Yahudi Devleti kurulmasını kabul etmedim.

İşte bundan sonra olan oldu ve bundan dolayı da Mevla-yı Müteal hazretlerine hamd ederim.

Bu mühim meselede şu maruzatım kâfidir. Ve şu sözlerimle mektubuma hitam veriyorum.

Mübarek ellerinizden öperek hürmetlerimi kabul buyurmanızı sizden rica ve istirham ederim. İhvan ve sadıkamın cümlesine selamlar ederim.

Ey benim muazzam üstadım! Bu babda sözümü uzattım. Muhat-ı ilmi semahatpenahileri ve bütün cemaatinizin malumu olmak için uzatmaya mecbur oldum.

Esselamualeyküm ve rahmetullahi ve berakatühü,

Hadim-i el-Müslimin

Abdülhamid.