İstifra’nın -De Hali
Her güzel şeyin bir sonu var, varmış. Güle oynaya çıktığın tüm yolların sonunda göz kanallarını zorlayıcı birkaç faktör gelir kapına dayanırmış. Burda hikmet; hiçbir yolun güle oynaya geçilemeyeceginin idrakına, ‘Benim gördüklerimi görseydiniz az güler çok ağlardınız’ elfâzına kulak kabartmamız gerektiği sonucuna varmak gerektiğinde midir?
Aidiyetim yoksa eğer, estetikle katılabiliyorsam ancak İzmirlilerin populasyonuna, yeşile çalan bir montla fikrim hakkında bir kez, okudugum yazarın adıyla da ikinci kez tasnif ediliyorsam, Iğdırda hafta sonları sektirmeden kesiliyorsa elektrik, ‘buralardan uzaklaşmam gerek.’ deyişimin üzerinden çok geçmeden dibini bulmuşsam yalnızlığın, mantısının dumanı burnumda tütüyorsa anamın(!), kendi içinde kime sorsanız Iğdırlı ve ‘giç’ ler olmak üzere ikiye ayrılıyorsa Iğdır, ‘hoşgörü’ sadece sürekli tekrarlanan bir temenni olarak kalmışsa çok N’li tv programlarında, türkü dinleyen ve çay ikram eden insanlar arasına da katılmışsa kötülük, kavuşamadığım sevdam olarak kalmışsa ‘bağlama’, ‘ben aslında teşhirciliğe karşıyım. ‘ acınası bir itiraf olarak algılanır olmuşsa, sürmediğin allıkla seni ‘böyle kadın mı olurmuş.’ un çemberine kilitleyen zihniyet; onyedindeyken alnın ile gözünü ayıracak kitleye müdahele etmeye yeltendiğinde yapıyorsa seni ‘yol-suz’, çalışma hayatının, kadının; kadınlık, analık, insanlık vasflarının zeminini kayganlaştırdığına inanırken yaşamaya başlamışsan eğer inanmadığın şekilde, karşısında el pençe durmanın kibir tellerine dokunduğunu düşünürken, ‘kadının’ râm olan degil râm olunan olması gerektigine tüm hücrelerinle inanırken üstelik, itaat halinde görülmen gerekiyorsa amirine, ‘kula kulluk ettiren’ ideolojiye henüz edilmemişse galiz küfürler, salınmamışsa evlerine ateş…
Ateş’e değen kalem yanmış. Buraya gelmesi planmamış olan işbu yazı, bol noktalama işaretli, bol space’ li, “…’ta paylaş” düşünceleri ihtiva eden popüler köşe yazarlarının yaşam alanından soluklanmaya başlamışsa eğer, ebkem’e varsın lal.
News