Düşlerime bağladığım uçurtmalarım vardı
İpsiz sapsız bıraktığım
İpsizdiler, kimse kesemesin diye
Umutlarım bitmesin diye…

Sonra…
Sonra sen girdin hayatıma
Tüm uçurtmalarımı bağladım bir bir
Yüreğine,
Ellerine,
Soluk alırken göğsünün inip kalkışına,
Işıl ışıl bakan gözlerine,
Gözlerinde gördüğüm siluetime hatta..
Bir baktım her şey sen
Her yer sen…

Korktum,
Ağladım,
Saklandım…
Kendimden kaçtım senden sonra
Ama çanak çömlek bile patlamadı
Nereye gidersem gideyim,
Ne yaparsam yapayım
Beynimin kıvrımlarından sızdım durdum..
Her seferinde daha sancılı buldum.
Kendimi, sensizliği, senden artakalan beni..

Keşke,
Demedim,
Diyemedim…
Çünkü sözümdün, “iyi ki”lerimdin
Ve sözden dönmek bize yakışmazdı sevgili…
Biz de üstümüze düşeni yaptık
Sustuk…
Ben ve uçurtmalarım
Yalnızlık kuyumuzun dibinde
Sarıldık ve sustuk…
Öylece…