Mazeretim Var: Niyetliyim Ben!
Ramazan ayı, on bir güzide ay arasındaki hiyerarşi savaşında sultanlığı kapmış bir ay malumunuz. Öyle ki her yıl avm girişlerine asılan dev “hoşgeldin” lerden tutun da camilerdeki ışıltılı mahyalara kadar bir çok şekilde karşılıyoruz kendisini. Bu mübarek ayda “insanın adının ramazan olası geliyor yahu” fikri sadece benim zihnimde mi peyda olur bilemem ama içim kıpır kıpırdır her daim.
Ramazan ayının bu sene itibariyle yaz aylarına denk gelmiş olması, oruç ibadetini belki de evimizden hiç çıkmadan tutmamıza vesile oldu lâkin gün ortası bir bankada sıra beklemek zorunda kaldığımda anladım ki “evden hiç çıkmamak” hayır dolu bir lütufmuş.
Burada,tam da yeri gelmişken,”oruç”un ne denli yanlış algılandığından dem vuracağım biraz. Acı olan şu ki parayı eksik sayan bankacı, 96 sıra numarasını ters tutup 69 gören, akabinde “sıramı çaldılaarr” diye feryadı koparan teyze, kimlik numarasının son hanesini bir türlü hatırlayamayan bendeniz, gideceğiniz yeri yanlış algılayıp sizi uzak bir yerde indiren taksici, el kaldırdığınızda sizi görmeyip es geçen otobüs şoförü,çarpıştığınız bir kadın, kısacası “hata yapan herkes” çareyi “niyetliyim yahu kafa mı kaldı bende” cümlesinde bulmuş.
Bankadaki işimi halledip ev yolunu tuttuğumda kafamda bunlar dönüp dolaşıyordu. İnsanların tahammül gücü kalmamış bir hâlde , patlamak için küçük bir çıngı bekler gibi ortalıkta dolaşmalarının toplum huzuru açısından ne kadar zararlı olabileceğini düşünürken , tam da “toplum huzuru” cümlesini tekrarlayıp gülümserken önümdeki daracık yolda “yol verme” kavgasına tutuştu iki “ehliyetli” insan…
Kafamdaki felaket senaryolarından ilki gerçeklenirken korktum,suçlandım ve çareyi olay mahallini terk etmekte buldum. İnsanın karnı açken aklı market raflarında kalıyor azizim diyerek “iftarlık” bir şeyler almak üzere yolumun üzerindeki ilk markete girdim.
Hepsi kullanımda olduğu için market arabası bulamayarak yaşadığım ilk hayal kırıklığı hurma almak için ilerlediğim şekerleme reyonunda üçe katlandı. Market yağmadan, çalışanlar ise -raf dizmekten dolayı- savaştan çıkmış gibiydiler. Bırakın hurmayı filan, temel gıda maddesi bile kalmamıştı ortalıkta. Market kapısından elim boş ayrılırken “oruç”un insan “niyet”ini ne denli etkilediğini gördüm.
Uzun lafın kısası ; tez zamanda birileri –yetkili birileri- çıkıp bize orucun buhran krizi,sinir nöbeti,tahammülsüzlük,baş dönmesi,mide bulantısı,aç gözlülük,yetinememezlik,yağmacılık gibi gibi yan etkileri olmadığını , bu semptom(!)ların kişide görülmesi halinde oruç ibadetine mal edilmemesi gerektiğini, Ramazan ayının hoşgörü,sevgi,birlik,sabır ve “açın halinden anlama” ayı olduğunu söylesin. Aksi taktirde oruçluların kullanması yasal bir zorunluluk hale getirilen “dikkat niyetli ! ” tabelalarını boynumuza asacağımız günler pek yakındır efendim.
Selametle…
News