Nimeti Nimetten Saymamak
Uzunca bir süredir şehir hayatı sürdüğümüzden mütevellid nerede bir yeşil alan, park, bahçe görsek sevinir olduk.
“İstanbuldan iyidur yaylalarun çisesi” diyen kemençeciye hak vermemek elde değil ama heyhat! Doyduğumuz yerdeyiz bi’çare.
Ağlanıp sızlanmadan kaderin bize biçtiği rolü oynamak gerek en hasından. Neyse ki konumuz şehrimizin yeşil alanları değil. Bu yazıda yeşil yeşil çimenlerin üzerine bırakılan “bazı şeylerden” onların bende yarattığı rahatsızlıktan dem vuracağım ben.
“Bazı şeyler” diye belirtisiz hallere sokunca çoğuunuzun aklına “çöp” gelmiştir;zihninizde çevre kirliliği ampulü yanmıştır diye düşünüyorum. Yok efendim bu şeyler başka şeyler. Aslında “çöp” olmayan ancak ademoğlunun müsrifliği sebebiyle acı bir şekilde “çöp” sıfatı kazanan ekmeklerimizden bahsediyorum ben.
Bir günlük ekmeğe “bayat” damgasını vurup,makamını bir çırpıda ekmek sepetinden çöp konteynırına taşıyan tüm insanlar var bugün hedefimde. Ekmek nimettir diyip öpüp başına koyan bir nesildik biz; ne oldu da israfın bu denli pervasızca içindeyiz bilmiyorum. Yazının girişinde bahsettiğim yeşil alanların çoğu “kuşlar yesin” gibi dahiyane (!) bir sebeple ortalığa atılmış bayat ekmek poğaça parçalarıyla dolu. Üstünde top oynayan çocuklar mı ararsınız, ekmekli çimleri bir güzel sulayan park görevlileri mi…
Bu tabloya bakıp içi acıyan bir ben miyim acaba? “İsraf haramdır” düsturundan geldiğimize göre ekmeklerimizi değerlendirmenin bir yolunu bulmamız bu kadar mı zor? Somaliyi izlerken gözyaşlarına boğulmak iyi hoş da nimet sokaklara serilmişken üstüne basıp geçmek de neyin nesi? Vicdan mı vicdansızlık mı çözen anlayan beri gelsin.
Nenem olsaydı “yokluk yüzü görmediniz ki evladım nereden kıymet bileceksiniz ” diye söylenir “aman yine de Allah o günleri bir daha göstermesin” diye dua ederdi. Buğdayın toğrağa düşüp de soframıza gelişinin hikayesi okutulurdu bize ilkokulda. Nimete saygı duymayı annemizin öğütlerinden değil de o okuma parçalarından öğrendiğimiz için mi unuttuk çabucak.
Varsayalım ki unuttuk. Bu yazı vesile olur inşallah,bir lokma ekmeğin yerini hiçbir şeyin tutamayacağını farketmemiz için.Caddelerde parklarda poşet poşet terkedilmiş ekmek görmeyiz. bu yazı skmeğimize sahip çıkmamızı hatırlatır da çöpe giden minicik bir kırıntı bile içimizi acıtır umarım.
News