İncitmeden… İncinmeden…

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Şiirle avunduğum günden beri

Düz yazılar üzüyor beni

İncitmemek uğruna yuttuğumuz kelimeler

Kendi kalemize attığımız goller…

Dilimizi ısırdık hep, pişman mıyız? Hayır

Çabamıza şahit olan, dilimizden akan kandır

İncitilmemeyi beklemek, ne büyük imtihanımız

Karşılığını Allah’tan bekledikçe pıhtılaştı kanımız

Bir de incinmeyenler var ki, onlara hayranız

Anlayamıyorum, atılan taşla nasıl yanmaz canınız?

Şiirim aciz, zihnim duman; nasıl oluyor,

Kelimeler bize gülle gibi düşse de, sizin gülistanınız?

İncitmemek bize yeterli gelse de, loş bir aydınlıktayız

İncinmemeyi de öğrendiğimiz gün, parlayacak yıldızımız

***şiirimin başlığı kız kardeşim Beyza’ya ait. Şükran:)

ablacım senin için Rabbimden;

incitmeme gayreti ve  incinmeme olgunluğu diler

seni, ne incitmenin ne de incinmenin olacağı cennetlere,

cennetlerin yüksek derecelerine ulaştırmasını umud ederim.