Vakt-i Sabır

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Sonsuza uğurladığımız gemiler vardır anılarla yüklenen. Ben de seni uğurluyorum bugün içimin nehirlerinden. Sandallarımda deli yangınlar, sen değdikçe sulara içimde köpüren azgın dalgalar var. Yüreğim kıymık kıymık…

Sen giderken kalbimi asr suresine emanet ediyorum ve elbetteki ayet ayet rahmet indirene! Vakt-i sabırdayım, payıma düşen gene sükut ve dua. Sana kızmıyorum. Herkes kızsa da sana, ben kızamıyorum. Aklım hep kalbimi suçluyor, kalbimse aklımı.

Senden daha deli rüzgarlar da tanıdım evvelden, kalbimi hoyratça ebedi ızdıraplara sürükleyen, senden daha deli rüzgarlar tanımadım mı ben? Alışkın içimin duvarları bu sancıya, yıkılacak mı şimdi ? O zaman bu tam da göğsümün üzerinde duran ve su içmeyle de geçmeyen, nefes aldırmayan ağırlık da neyin nesi? Sahi sen benim nehirlerimde ne zaman inşa ettin o sandalları? Bilmeliydim senin bir yolcu olacağını ve geçip öylece gideceğini arkanda yalnızca hoş bir seda bırakarak. Oysa ben yüreğimde sarsılmaz bir ev inşa ediyordum sana yıkılmaz duvarlardan. Bu gönül nasıl bir şey ki içi yanarken buz gibi ediyor insanın ellerini. Ruhunu nasıl da derinden üşütür. Bu sana kıymet verişlerim benim.İnsan yanar mı sabrına? Senin için kaç sabır kapısı aşıp gelmiştim oysa!

Şimdi seni sonsuza uğurluyorum ey can! Yüreğimin ebedi misafiri sen değilmişsin. Şimdi senin bıraktığın o talan yerinde ben asr suresinden duvarlar öreceğim ve içinde sabırla bekliyeceğim tükenen zamanı..