Hiç bitmeyen ihtiyaçları vardır insanoğlunun. Bir de ihtiyaçlarından doğan istek ve beklentileri… Zaman değişir, mekân başkalaşır velhasıl herşey değişim ve gelişim içinde akışına devam eder ancak insan arzuları hiç değişmez, bitmez..
Biçim ve içerik değişimine uğrayan sınırsız ihtiyaçlarımızı gidermek üzere sınırlı kaynakları kullanma eğilimi daima mevcudiyetini muhafaza eder..
Ve dikkat buyurunuz istedikleriniz ne olursa olsun temelinde yatan ana argüman mutlu yaşama çabasıdır..
Misalen ilme talip olan bir talebe iseniz en yakın menzilli amacınız tabi tutulduğunuz imtihanı geçmektir. Sınavı geçmek demek iyi bir meslek sahibi olmak demektir, iş elde etmek iyi bir eş için aralanmış bir kapıdır, kriterlere uygun bir hayat arkadaşı ise mutluluğun teminatıdır.
Bahsini ettiğim nacizane örneğin gereği netice itibariyle huzur arayış olarak karşımıza çıkmıştır.
Peki gelelim asıl meseleye…
Hayallerimizi, umutlarımızı, ihtiraslarımızı besleyip büyüttüğümüz an hangi andır?
Yoksa ertelemeler yarınlara mı işaret etmekte?
Evet kanaatimce uğruna tüm imkanlarımızı, kuvvet ve kudretimizi yoluna serdiğimiz biricik zaman dilimidir yarınlar…
Ve nedendir bilinmez o yarınlar hiç bitmez, sonu gelmez..
Öyle ki saadet gelecektedir, refah yarınlarda, umudun neşeli türküsü atîde.
Ya bugünler…
Bugünler bizim değil mi ve bugünler de dünlerin yarınları değil miydi?
Elbette öyleydi.. Öyleyse içinde yaşadığından emin olduğun tek anın, şimdinin kıymetine paha biçilemez.
Biliniz ki hayat geçmişten ders alarak, bugünü hakkıyla yaşayarak ve geleceğe umutla bakarak yaşanılası bir boyuta ulaşır.
O vakit eskiye dair keşkeler, yeniye doğru çelişkiler ve bugüne dair keşmekeşlikler yerini apaçık bir huzura terk eder. Zira rahmete ermek için zahmetten firak zaruridir. Mümkün müdür ki geleceğin kuşkusuyla yaşamak kolay olsun..
İşte şimdi hakikat vuku buldu..
Ne geçmişe takılıp kalmalı ne de geleceğe bel bağlanmalı… Huzur yalnız şimdide aranmalı.
Zaman; anına sarılma, onunla hemhâl olma zamanıdır..
Başka türlüsü ziyandır, kayıptır, dönüşü olmayan yoldur.
Unutmamak gerekir ki; vakit kısa, menzil uzun, yaşam boşa heba edilmeyecek kadar değerlidir. Anı yaşamak ise külfetin içinde nice ülfetlere gebe bir nimettir.
Zaman denen servetin varisi sensin. Tahtına oturmayı bugün reddetmek, hükümranlık tacını takma hakkından feragat etmek demektir. Ne tacı ne tahtı kimselere kaptırmayasın…
Kemal Sayar; çağın ihtiyacı olan değerler sistemini geçmişten ders alıp geleceği inşa eden gelişim ve değişimle sentezleyen bir fikir adamı…
Yaşadığını yazan, yazdığını yaşayan ender bir söz işçisi.
Akrebin kıskacında tekamül eden zamanın; insanı ve dahi eşyayı temayüle yönelten akışında akıp gitmeyecek, iz bırakacak bir zâtın varlığı söz konusu.
Tatlı siteminin arkasında gönülleri şefkat ve merhametli kavrayacak bir tesir gücüne sahip cümleleriyle nam-ı diğer Yûnus’tur Sayar.
Sehl-i mümteni sanatının zarif kelam erbaplarından olan Kemal Sayar, yalnızca kelam değil kalem ustasıdır da.
Otoyol Uykusu’nda geçen öykülerini okurken içinizde kendi hayat hikâyenizi yazma isteğinin doğması, Sayar’ın kaleminden bir damla mürekkep yutmuş olmamızdan ileri gelmekte. Bahsini ettiğimiz kalem ehli tabiri bu yeltenişten mülhemdir. Biliriz ki yaraya dokunan, bam telini titreten bir arif kavuşturabilir kağıdı kalemle. Vuslatın ayak sesleri acıyı yudumlayan ve yudumlatanların meziyetinde gizlidir çünkü. Bu yönüyle Sayar’ı sıradan bir hekimden ayıran nitelik, deruni hastalıkları tedavi ederek kalbe şifa veren çareleri devreye sokan bir mütehassıs hem de gönül mütehassısı olmasıdır.
O, yürekleri onulmaz hastalıklara sevk eden marazların nedenini dünyanın şuursuzca ilerleyen hızında görerek şu telkini yapar: “Yavaşla!”
Evet, durup dinlenmek, gidişatı sorgulamak yani Yavaşla’mak mühim.
Zira tefekkürün özlenen şırıltısı olan Biraz Yağmur Kimseyi İncitmez…
Sayar’ın insanı ve insanlığı kucaklayan söz yağmurunun altında şemsiyesiz kalmak her kula nasip olmaz. Lakin o:
“Bir çaydanlığın kaynadığı her yerde kalpten kalbe bir yol var demektir.
Evet, dost elinden gel olmayınca gidilmez; ama bir hanede çay demleniyorsa
bir gün oraya da gidilebilir, konuşulabilir, anlaşılabilir, demektir.”
Derken yağmurunda ıslatmak ve yağmurlarda ıslanmak için bir sebep arayışındadır. O sebep Ruhun Labirentleri‘nde saklı bir koddur. İstersen o sebebe takılıp Hüzün Hastalığı‘na yakalanırsın, istersen sonsuz Merhamet‘e sığınıp huzura edersin. Unutma ki Kalbin Direnişi isyanla değil itaatle anlam bulur.
Kelam ve kalem üstadı Sayar’ın da kastı olan Terapi budur. Öyle ki üstadın kendi deyimiyle:
“Bazen adaletsizlik biz rahatımızdan vazgeçmediğimiz için gelir.
News
Hiç bitmeyen ihtiyaçları vardır insanoğlunun. Bir de ihtiyaçlarından doğan istek ve beklentileri… Zaman değişir, mekân başkalaşır velhasıl herşey değişim ve gelişim içinde akışına devam eder ancak insan arzuları hiç değişmez, bitmez..
