Ecelin Bizi Takip Ettiği Gibi Rızık Da Bizi Takip Eder
Birleşmiş Milletler (BM) Haziran ayı verilerine göre Türkiye’de 2 milyon 900 bin Suriyeli yaşıyor.
Mart ayı verilerine göre Suriye’de 6 buçuk milyon insan evlerini terk etmek zorunda kalmış. 400 binden fazla insan ölmüş, binlerce kayıp var, işkence görenler var.
15 Mart 2011 yılına kadar kendi halinde bir ülke idi oysa Suriye. Sınırdaki illerden gidişler gelişler oluyordu hafta sonları.
Ülkesinde savaş çıksın, yatağı yorganı, tabağı çanağı, evi, arabası gitsin ister mi bir insan? Sığınmacı olmak, bir başka kulun lütfettiği kadar yaşamak, tanımadığı bilmediği insanların eskilerini kullanmak ister mi?
Osmanlı 700 yıl, alemi kendine hayran edercesine ihtişamına ihtişam katmış. Bunu da sadece vererek yapmış. Avrupa karanlık çağını yaşarken Orta Çağ’da Osmanlı, ondan önce Selçuklular; medrese, şifahane, burs sistemi üzerine kafa yoruyordu. Vakıf dikiyorlardı fethettikleri her yere.
Sözde medeni alem, Fransız Devrimi sonrası uyanan köylülere ve sömürgelerden getirdikleri kölelerine, verimlerini artırmak için çalışma saati düzeni, sosyal yardım düzeni getirmeye çalışırken, Selçuklu-Osmanlı medeniyeti acizlere, misafirlere zamana en yaraşır çözüm üretme derdinde idi.
Göze gelen, ömrünü yiyen sözde medeniler Osmanlıyı bitirince, bayrağı devralan iç ve dış mihraklarca oyuna gelip ağır savaşlara sokulan, üzerinden bir dünya savaşı geçen, ikinci bir dünya savaşına girmekten korkup, girmiş kadar kayıplar veren, Türkiye Cumhuriyeti elinden geldiği kadar çaba koydu ortaya.
Fikir üretecek okumuşlarını Çanakkale’de şehit verdi, iş üretecek bedenleri Milli Mücadele’de şehit verdi. Üretmeye beyni de kalmadı bedeni de. Dar gelirli gibi düşündü, dar gelirli gibi harcadı, dar gelirli gibi verdi. Dar gelirli ama içinde tevekkül yerine, mantık olan dar gelirli.
En çok tükettiğimiz çay mesela, dar gelir ve yokluk zamanından kalma bir kültür. 1970’ler sonrası döviz transferi yapılamadığı için kahvenin yerine çay içmeye başlamışız. Yani yıllar yılları kovalamış, ama devlet gibi gözükmüş, gözüktüğü kadar devlet olmuşuz, sosyal devlet olamamışız mesela.
Sosyal devlet, kendi fakiri fukarası yanında, göçmen politikası üreten göçmenlere de kafa yoran devlettir.
İçimize işleyen yokluk hissi, bizi kadim medeniyetlere ev sahipliği yapmış toprağımızın, tokgözlü tevekkül sahibi duruşundan uzaklaştırmış. Korkar olmuşuz hep, bir şeylerin biteceğinden, yetmeyeceğinden. Sanki Afrikalı yemiş bitirmiş ondan aç, sanki savaşlarla boğuşan mazlum coğrafyalara rahat battı da savaşıyorlar, sanki yiyip yiyip şişen Amerikalı-Avrupalı beyazlar mahir oldukları için legal ya da illegal kaynaklar onlara akıyor.
İçine yaratıcıyı koyamayan, varsın korksun gerçekten, ya içinde yaratıcı olan, namazında niyazında olan ne korkar, neden kapılır vesveseye.
Sultan Süleyman’a kalmayan dünya ona mı kalacak sanır. Gelen Suriyeliler onun hazinesini bitirecek mi sanır.
1923’ler geçti, 1970’ler geçti. Elimizi, dilimizi, kalbimizi korkak alıştırdık bir şekilde, bir an önce bu alışkanlıktan kurtulalım. Bırakın insanı, hiçbir canlının rızkı bitmeden eceli gelmez. Rabbimiz hepimizin rızkını ezelden takdir etmiş. Cimrilik ile rızık artmaz vererek de rızık azalmaz. Ecelin bizi takip ettiği gibi rızık da bizi takip eder, der efendimiz-peygamberimiz. Gelenler de kendi rızıklarını yiyorlar. Müsterih olalım ne olur!
Geçen hafta sayın Cumhurbaşkanımız bir açıklama yaptı, cumhurbaşkanlığı harcamaları hakkında ileri geri konuşanlara atfen.
“Cumhurbaşkanlığı nezdindeki faaliyetlerin itibarında tasarruf olmaz” anlayışıyla ülkemizin vakarına yaraşır şekilde yürütülme mecburiyeti vardır” dedi.
Vatandaş olarak huzur duydum gurur duydum bu açıklamadan.
Atalarımızdan bize miras kadim kültürümüz ve bereketli Anadolu’muzda, atalarımız gibi veren el olarak yaşayacağımız günlere geldik. Çok şükür. Elhamdülillah
News