Bu yazının amacı, olgusal sorunlara işaret etmek üzere, son birkaç ay içerisinde Ankara’da gerçekleşen üçüncü terör saldırısını kavramsal bağlamda analiz etmektir. Öncelikle, terör saldırılarında teşhis, analiz, yargılama ve politika geliştirme işini ülkelerin yöneticilerine ve yetkililerine bırakmak, ayrıca onlara psikolojik destek sağlamak lazımdır. Tıpkı 11 Eylül saldırılarından sonra Bill Clinton’ın, “hepimiz Amerika Birleşik Devletleri yöneticilerinin yanında olmalıyız” meâlindeki açıklamaları gibi duyarlılık ve samimiyet ifade eden cümleler kurmalı ve hangi siyasal veya sosyal görüşte olursak olalım, hangi yaşta ve kişisel gelişim çağında olursak olalım devletimizin ve onun yöneticileriyle yetkililerinin yanında olmalıyız. Sıkça öfke göstermek yerine kalıcı çözümler üzerinde düşünmeli ve artık olayları Türkiye’nin siyasal yöneticileri ile güvenlik güçleri ve adli mercilerine bırakarak güncel politika ve demokrasi gibi suni bağlamlar yerine çözümü olgusal sorunlarımızın kendilerinde bulmaya çalışmalıyız.
Bu çerçevede kısaca dört çözümlemede bulunabilirim: 1- Modern Türkiye’nin siyasal birlikteliğinin yanında olan samimi yurttaşlar için esas sorun, solculuk, kadın, İslâm, Kürtlerin özgürlüğü, demokrasi ve başka suni problemler değil, iletişimi güçleştiren ve soğukkanlı ve sabırlı akıl yürütmeler ile normal toplumsallaşmaları gitgide akamete uğratan lüzumsuz eğlence alışkanlıklarıdır. Hayatta disiplin, çalışma, sabır, can sıkıntısı ve ikinci veya üçüncül olma gibi görevler de bulunmaktadır ve eğlence hayatın bütününün temeli olamaz. 2- Siyasal Kürtçülüğe şu veya bu sebeple gönül vermiş ve henüz ne olduğunun bütüncül bağlamda farkında olmayan yurttaşlar için esas sorun, demokrasi, özgürlük, ulusal özgürlük veya dilini ve kültürünü resmi tek otorite haline getirmek değildir, bunun yerine bir çeşit ergenleşme sorunu ve açlıkla karışık hırslar arasında görünürlüğünü yitirmiş de olsa ebeveynlerle çocukları arasındaki iletişim ve tek bir meseleyi hayatın merkezi savaşı olarak görme yanlışlığıdır. Siyasal Kürtçülük, görünen ve görünmeyen emellerine ulaştığında, hissedilebilecek bir pişmanlık veya esas sorunları fark etme durumu, şimdiki pozisyona kıyasla daha içinden çıkılmaz bir denklemin parçası olarak varolacaktır. Bu dünyada herkes hak ettiğini yaşar. Yaşanan her şey adalettir. Ankara’daki üç patlamada hepimizin canı yandı ve patlamaların sebebi, Türkiye’de daha az olan demokrasinin gelişmemiş mevcudiyeti değil, yerine demokrasiyi ihtiyacına göre şekillendirecek ve kimseye sorma gereksinimi duymayacak bir siyasal ve askeri gücün, bu ikisine eşlik eden kültürel bir bilincin eksikliğiydi. 3- Kürt meselesinde Türkiye’nin muhatabı artık bölgelerdeki Kürtler olmamalıdır. Yerine Amerika Birleşik Devletleri ve Rusya olmalıdır. Zira barış sürecinin akamete uğraması ve neticede büyük bir hayal kırıklığı yaratması, bir fırsatı kullanamayan insanların yanı sıra büyük devletleri göz ardı etmenin bir sonucu olabilir. İngilizce literatürde Türkiye bir Ortadoğu devleti olarak görünmektedir ve burada büyük devletlerin belli ki önemli ölçüde etki hakları bulunmaktadır. Suç, tek bir sahip tarafı bulunan bir etkinlik değildir ve kabahatlerin yerli yerince dağıtılması akıl yürütmesinde bulunulması işe yarayabilir. 4- Siyasal Kürtçülük hareketini Türkiye’de temsil edenlere yönelik linç girişimine gerek yoktur. İçlerinde bazılarının son iki Ankara patlamalarında mutlu olanlarının bulunduğu iddia ve ispat edilebilir; ama suçun böyle bir paylaşım dolayımıyla cezalandırılması mantığı yetkin bir siyaset ve toplumsallaşma pratiğine uymayacaktır. Devam eden hukuki süreçler ve incelenen milletvekilliği dosyaları bulunduğuna göre bize, yani halkımıza, düşen hafıza edinmek ve soğukkanlılık ve sabırla meydana gelenleri izlemektir. Yanlış açıklama, fiil ve beyanlar bazen örgütlü art niyetten ziyade kişisel gelişim eksikliğinden kaynaklanabilir. Kişisel gelişim eksikliğini –ki Kürt siyasal hareketi bölge hakkında yazan bazı oryantalistlerin iddialarına göre ergenlik eksikliğinin ürünüdür- açık bir suç niyetiyle karıştırarak okumak işimize yaramayacaktır. Bu dünyada gücü yeten ihtiyacını giderir ve fazla ses çıkarmaz. Ancak ses çıkarmaya ve huzur bozmaya gücü yetenler, başarılı olmak için tek imkânı ve şansı, psikolojiye oynamak olanlardır. Her üç bombayı da kim planlayıp patlattıysa aklımıza ilk gelen ihtimalleri hesaplamamıştır ve bu arada öyle veya böyle ilgili odaklarla ilişkisi olan herkes de bilfiil cezalandırılmalıdır, sözle değil.
Benim teşhisim, tahlilim ve önerim, önce sessiz, sakin, soğukkanlı, oturaklı ve sabırlı; sonra çalışkan ve planlı davranmaktır. Üç tane patlama yaşadık ve Güneydoğu’da devam eden terörle mücadelenin yanı sıra Ankara’da birçok insanımız yaşamını yitirdi. Ülkemizin yöneticilerine, emniyet güçlerine, adli güçlerine ve sağlıkçılarına güvenmeli, onları işlerinde desteklemeli ve bunun ötesinde esas problemlerimizle ilgili düşünürken ve çözüm yolları üretirken sabırlı olmalıyız. Akıldan ziyade eğlence düşkünlüğümüz varken canımızı acıtanlara yönelik bir politika geliştiremeyiz. Ortadoğu’da akıllar tarafından titizlikle hesaplanmış ve dikkatli oynanan bir plan ve oyunun içerisinde yaşıyoruz. Önce sakin olmalı, sonra kendi hayatımızdaki kusurlarımıza bakmalı ve ardından hesap, plan ve oyunlara saygıyla yaklaşırken onların kusurlarını bulmaya çalışmalıyız. Türkiye’ye önce aklımızla sahip çıkmalı ve bu arada başımıza gelen her şeyi hafızamıza eklemeliyiz. Şimdilik ilk işimiz, Türkiye’yi yönetenlerin yanında olmaktır.
News
