Babasını çok seven birinden gelen bir şiir ve bir resim… Üzerimize iyilik yağdıran bir atmosfer. İyi oldum, yüzüm gülümseme ile doldu, gözlerim kısıldı. Gönderen sanki gönlüme bir şeyler fısıldadı. O fısıltıları kelimelere döktüm. Aklıma babaannem geldi o da dizerdi içindekileri kâğıda. Dilerim iyi gelir herkese.
Ben Muharrem Pektaş’ın kızıyım. 14 yıl önce kaybettim babamı. Özü sözü önünde bir adamdı, benim babam. Aklına gelene sazını katık ederdi. Dünyaya ne diyecekse demeyi severdi.
Ölmeden bitirmek isterdi dünyayla işini. Bir başkalarının her şeyi olmak, geleceğe kalmak gibi bir derdi yoktu. Kuş gibi bugünü yaşadı, kuş gibi bugünü sevdi.
İyi ki de yoktu bir başkalarının olmak gibi bir derdi. İyi ki benim babam oldu en önce.
İnsan yaşadıkça anlaşılmalı, yaşadıkça faydalı olmalı. Evladının, eşinin yüzünde, nur parlamalı onu görünce. Baba ışık gibi olmalı evinde. Benim babam ışığımızdı. Öyle güzel aydınlattı ki bizi. Bizi sadece aydınlatmadı aynı zamanda ışık eyledi bizi, biz de etrafı aydınlatalım diye.
İnsan içindeki nuru fark edince farkına varıyor dünyanın, farkına varıyor ölümün, farkına varıyor yaratıcının, farkına varıyor yaradılış amacının. Ben onun ışığını gördükten sonra kendi ışığımı da buldum. Her şey o ışığı bulmakta gizli. Babam ışığını sazıyla parlatırdı, bir de sevdiği dertlerini katardı yanlarına. Severdi dertlerini. İnsan Allah’ın ona verdiğini de sevmeli, vermediğini de sevmeli, Allah’ın ondan aldığını da sevmeli derdi. Dertler olmasa dermanlar ne kadar tatlı olabilir ki? Bugün babam gibi olmak istedim ben. İçimde ne varsa onları kalbimin süzgecinden geçirip anlatmak istedim, beni duymak isteyenlere.
Babamın yazılı bir şiiri var elimde. Siz de benim babamı tanıyın istiyorum. O, önemsemezdi ama ben tek bizde kalmasın babam istiyorum. Size de geçsin ışığı. Her insan bir âlemdir. Her insan öğretir. Siz de öğrenin benim babamdan, benim babama olan hürmetimden. Allah rahmet eylesin seni babam.
Muharrem Der ki
Hasta oldum ağrıdı başım
Atmış dörde girdi yaşım
Görmeye ne bacım geldi ne de kardaşım
Kader böyleymiş kime ne diyem
Allah’a ayandır özüm
Ne dedimse tutulmadı sözüm
Gözlük taktım görmüyor gözüm
Kader böyleymiş kime ne diyem
Hastane önünde var bir çeşme
Kader böyleymiş derdimi deşme
Haber verin Fadime eşime
Kader böyleymiş kime ne diyem
Uzundur Sivas’ın yolu
Merhamet eyle doktor bey
Bu da Allah’ın bir kulu
Beş kızı var bir de oğlu
Kader böyleymiş kime ne diyem
Aldı beni dert keder
Ne ana kaldı ne peder
Günü gelince Muhammet de gider
Kader böyleymiş kime ne diyem
MUHARREM PEKTAŞ
News
