“Düş biriktir dünya için,
Bir düş kumbaran olsun.
Avuç avuç dağıt düşsüzlere.
Ve yine hayallerin olsun
Çepeçevre sarsın dünyayı diye
Tuttur birini bir diğerine ”
Dünyayı düşler, düşleyenler değiştirir. Biz hayal etmeyi de insanlığın ufku olan Efendimizden (sav) öğrendik. “Sabredin ey Yasir ailesi, randevunuz cennettedir” diyen o idi. Yüreklerindeki iman kalesi düşsün diye türlü işkencelere maruz kalan o güzel insanlara, o an, bir düş kurdurdu, çizilebilecek en ileri ufku, cenneti gösterdi onlara. 1400 yıl önceki hitap, Yasir ailesi şahsında, aslında bugünümüze de ve bütün ümmetedir. Biz öyle büyük ve de gerçek bir hayalin ardından gidiyoruz, gitmeliyiz ki, bunun müjdecisi Efendimizdir (sav). Onlar, bu hayale inandılar ve bunun uğrunda ölmeyi göze aldılar. Hülâsa, düşmemek için düşlediler.
Şimdi onurumuzu, değerlerimizi, örnek şahsiyetlerimiz çeşitli sebeplerden yitirmekteyiz. Birer birer her birinin değersizleştirildiğine, gözden düşürüldüğüne, elimizden kayıp gittiğine şahit olmaktayız. Neden? Çünkü biz, bize dayanma gücü veren, sahip olduklarımız için mücadele azmimizi bileyen hayallerimizi yitirdik. Yorulduk mu nedendir artık hayal kurmuyoruz, günübirlik yaşıyoruz. Hayal kurmak konusundaki bu isteksizliğimizin sebebi acaba, ideallerimizi yitirmiş olabilmemizden kaynaklanıyor olabilir mi ki diye acı acı düşünmekteyim. Zaman zaman sanki o zirvedeki müjdeden aşağı doğru yuvarlanarak uzaklaşıyoruz. Hâlbuki o büyük hayalin özlemiyle, her biri birer merdiven basamağı olacak hayallerimizi üst üste koyup, ona yaklaşmamız gerekmez miydi? İz bırakanlara baktığımızda görürüz ki, hayalleri vardı ve yeri geldi bir cihan devleti kurdular, yeri geldi canlarını hediye eylediler. İşte tam da kendimizden dahi geçmemiz gereken bir zamanda biz, bizden öncekilerin aksi bir tutum içerisinde, içimiz geçmiş gibi davranıyoruz. Şu yaşadığımız zamanda hayal kurmaya o kadar ihtiyacımız var ki. Gücünü dünyalıklardan alan insanların, dünyanın bir kısmının iyiliğini hedefleyen hayallerinin bu denli örgütlü olduğu bir zamanda; gücünü Allah’tan alan biz Müslümanların hayal kurmak konusunda daha inatçı olması gerekmez mi? Ben bunun bir zorunluluk olduğunu düşünüyorum. Çünkü sizin de hak vereceğinizi tahmin ediyorum, dünya da insanlar, konumuz bağlamında, ikiye ayrılıyorlar: Düş kuranlar ve düş kuranların oyuncusu olanlar. Şu an yaşadığımız ise, kendi coğrafyalarında mazlum insanlar olarak; bencilce kurulan düşlerin sahiplerinin, eyleme geçerken kullandığı oyuncular olmak. Eğer kendi hayallerimizi sahnelemiyorsak bu dünya sahnesinde, şundan emin olabilirsiniz ki, bir başkasının hayallerinin figüranı veya başrol oyuncusuyuzdur. Veya Yahya Kemal’e göre hayal kurmuyorsanız yaşamıyorsunuzdur. “İnsan, âlemde hayal ettiği müddetçe yaşar” diyen Yahya Kemal’i düş dilini konuşanlar anlar.
Arap yarımadasında doğmuş bir sahabenin kabri İstanbul’dadır, bir hayal için
Yaktı bütün gemileri Endülüs’ün kıyısında, bir hayal için
Gemileri karadan yürüttü, bir hayal için
Dünyanın öbür ucuna gidip dilini kültürünü bilmediği insanlar için su kuyusu açtılar, bir hayal için
Bir doktor ki, savaş yöresinde çalışmayı tercih etti, bir hayal için
Ve şehit, yaşadı bir hayal için, hayatını feda etti yine hayali için.
Bunları insana ancak hayalleri yaptırır. Bunu da ancak idealleri olanlar anlayabilir. Çünkü düş dili başkadır. Bu dili konuşmuyorsa eğer muhatabınız, onun gözünde siz, başını derde sokan, üzerine vazife olmayan işlere karışan, yerine göre deli, yerine göre çılgın bazen de en âlâ safsınızdır. Bırakın öyle olsun. Dünyayı düşler, düşleyenler değiştirir. Bu iddiayı tatbik edebilirsiniz. Bugün fikir sahamızda, eylem hayatımızda, tarihimizde(…) adını andığımız insanların geçmişine döndüğümüzde, görürsünüz ki bir yerlerde bir düş hikâyesi ve bunun tohumu olan idealleri saklı.
“Tarih, düş görenlerin mülküdür. Dünyayı düşler değiştirir. Bahse girerim ki, bugün dünyaya şekil vermekte olan bütün insanların gençken büyük düşleri olmuştur. Kişiliği yapan düşlerdir. Beşerî kaderi onlar denetler. Seyir halindeki geminin dümenidir düş. Küçük ve gözden ırak görünebilir. Fakat geminin rotasını o belirler. Düşsüz hayat dümensiz gemi gibidir.” (1)
Yarınları düşürmek istemiyorsak eğer, bugünden düşünmek ve düşlemek zorundayız. Yarınlarımız için düş biriktirmek zorundayız. Bugün düş ekme mevsimidir. Yarın ekilen düşlerden ürün alma mevsimi olacaktır biiznillah. En büyük hayalimiz ve diğer hayallerimizin süsü olan cennete yolculuğumuzda yakıtımız, düşlerimiz; motorumuz mefkûremiz. Yükselebilmek için düşleyeceğiz, düşledikçe yükseleceğiz biiznillah.
(1)Kim Woo-Choong
News
