1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Vakit akşamüstü…
Dertler, uykudan henüz uyanacak.
Yorgun beden yatağa geçince,
Acıların deryasında kaybolacak…

Yine bir ses duyar gibi oluyor kulaklarım.
Nedir acaba? Yardan bir haber mi var?
Yine mi ayaklandı mazide yaşadıklarım?
Yine mi yardan, gönülden ayrılık var?

Hıçkırıklar tutuyor beni, sessizce.
Akarken damlaları gözyaşlarımın,
Dilimde yaşlar oluverir birer hece,
Bastırır her yanımı yaşadıklarımın.

Karanlıkta kayboluyorum adeta.
Bilmiyormuş gibi avutuyorum kendimi.
Karışıyor figanlarım feryada,
Koparmışım neyleyim ipimi, bendimi

Bilir misin ey acı, yüreğimin ağırlığını,
Sen gelmeden ne de mutlu biriydim.
Şimdilerde unutmuşum solumu, sağımı
Şimdi şair, eskiden gamsız biriydim.

İsyanlarım heyecanlanıyor birden.
Her an resimlerini görünce hayatımın,
Ben böyle miydim, ezelden?
Artık dayanacak gücü kalmadı sabrımın.

Geçerim piyanonun başına,
Parmaklarım hüznü çalar nedense.
Bir ezgi tuttururum koyun onu mezar taşıma.
Geceye karışırken sesler, uyanığım bense.

Hadi gel, biz de uçalım Kaf Dağına
Bir serencamı olsun resimler hayatımızın.
Çakalım bir aşk şiiri gecenin alnına
Okusun dünya, masalını aşkımızın.

Sonra yastığa koyarım başımı,
Çok da yorgun değilim aslında.
Sayarım mutluluk görmeyen yaşımı,
Mutsuzum yine henüz yirmi altısında.

Kapan, der ışıklara gözlerim.
Senden yana bir şey görmek istemiyorum.
Zaten konuşuyor dertli sözlerim.
Ben, beni benden alanı istiyorum.

Neyse, diyorum; pes ediyorum.
İçimde karşılıksız umutlar besliyorum.
Niçin bir sağıma bir soluma dönüyorum?
Müjdeler olsun, ben bu dertle gidiyorum…